កំណាព្យ ច្បាប់ប្រុស

ច្បាប់ប្រុស
(បទ​ព្រហ្មគីតិ)

រៀនបទរៀនបាទចាស ស្រដីនឹងអ្នកផង អឺអើអញដាច់សាច់ ដើមដៀលឲ្យអប្រិយ ចាស់ទុំមិនប្រដៅ គេថាកូនឥតពូជ គេដៀលដល់ម៉ែឪ គេស្តីដើមជៀវជុំ កុំកាចកុំស្លូតពេក កុំខ្លាចកុំហ៊ានណាស់ ទោះដេកឲ្យរហ័ស មុខមាត់មើលឲ្យគ្រប់ មាសប្រាក់ស្រូវអង្ករ សំចៃកុំឲ្យអស់ សូវស្តួចកុំឲ្យដាច់ រិះរកផ្សំទៀតណា នឹងចាយឲ្យគិតក្រោយ កុំឲ្យស៊ុកគ្រលុក រដូវធ្វើចំការ ស្លឹកគ្រៃខ្ញីត្រប់ត្រុំ កុំខ្ជិលកុំច្រអូស គេមិនឲ្យឯងទេ ប្រយ័ត្នប្រយោជន៍យូរ ទោះទ្រព្យរបស់ខ្លួន កុំអាងឯងជាប្រុស មិនដឹងដល់ប្រពន្ធ ទោះបីបើបងប្អូន ទោះទៅលេងឥតការ ឲ្យប្រាប់អ្នកនៅផ្ទះ គេភ័យព្រួយចិត្តគិត បើសិនជាមានភ័ព្វ ប្រសិនពានពស់ខ្លា កូនអើយបាកុំធ្លោយ ធម្មតាកើតជាប្រុស លោកថាហៅឆ្កួតបី មួយឆ្កួតល្បែងពាលា ទាក់មាន់ទាក់ទទា អន្ទាក់ដាក់បង្កាត់ ធម្មតាប៉ោ និងបៀ មិនឮមានកំណើត ជួនកាលគេចាញ់ឯង មានកាលឯងចាញ់គេ

កុំច្រលាសលើរៀមច្បង ពាក្យឲ្យគួរកុំឯងវ៉ី។ ឆ្គងពាក្យពេចន៍គេស្រដី ស្រដីថាកូនអត់ពូជ។ ជេរកូនចៅទើបវាខូច មិនដឹងច្បាប់នឹងចាស់ទុំ។ កេរ្តិ៍អាស្រូវស្អុយរហ៊ុម ដំនៀលនោះដល់មកចាស់។ កុំចំអៀករៀនរហ័ស ឲ្យរំពឹងរំពៃគ្រប់។ ភ្ញាក់មុនចាស់ដោះឡើងលុប ទ្រព្យរបស់សឹមដេកវិញ។ ទុកឲ្យល្អកុំសប្បុរស មើលថែថួនខ្លួនឯងណា។ បើវាតិចឲ្យឧស្សាហ៍ ឲ្យបានច្រើនក្រវើនទុក។ ទោះនឹងឲ្យៗមើលមុខ ទោះនឹងទុកឲ្យចំណាំ។ ឲ្យឧស្សាហ៍គ្រឿងគ្រាប់ដាំ ត្រាវត្រសក់ត្រប់បន្លៃ។ ទៅរងួសរត់សុំគេ តែគឺមោះព្រោះខ្ជិលដាំ។ ទោះលក់ដូរមើលថែថួន ឲ្យសួរកូនសួរប្រពន្ធ។ ចាយរបស់មិនគិតគន់ ព្រមព្រៀងគ្នាឥតបើថា។ រកពឹងខ្លួនទៅទីណា ឥតគេរកដើរឆ្ងាយជិត។ កុំរលះឥតគំនិត ព្រោះមិនដឹងជាទៅណា។ ប្រសើរគាប់នោះឥតថា ខ្យល់ចុកចាប់ឥតបើសម។ កុំធ្លាប់ឲ្យអាប់កិត្តិយស ឲ្យរករៀនច្បាប់មាត្រា។ មួយឆ្កួតស្រីមួយឆ្កួតស្រា លេងបៀប៉ោធួកំតាត់។ ជល់ភ្នាល់គ្នាបរបាញ់សត្វ ល្បែងអស់នោះមិនកំណើត។ មិនដែលខ្មែរណានឹងកើត មានតែលិចលង់ខ្លួនទេ។ រៀងរាល់ល្បែងតែងនឹងរេ កុំទុកចិត្តថាឯងប៉ិន។​​​​​​​(យកចេញពីសៀវភៅច្បាប់ប្រុស)